Galileuszowy księżyc Jowisza, piąty wg kolejności rosnącej od planety. Odkrywcy: S. Marius, Galileusz (1610). Wielka półoś orbity 422.000 km, okres orbitalny 1,769 dni, promień 1821 km, masa 8,93e22 kg. Powierzchnia księżyca nie zawiera prawie wcale kraterów meteorytowych. Istnieją natomiast na niej kratery wulkaniczne, a czynne wulkany wyrzucają materię (siarkę, tlen, wodór) na setki kilometrów ponad powierzchnię. Io jest najbardziej aktywnym wulkanicznie ciałem w Układzie Słonecznym. Oprócz wulkanów na powierzchni widać przepływy lawy, lawowe jeziora i kaldery. Księżyc posiada śladową atmosferę, a wzdłuż orbity rozciąga się torus gazowy, składający się ze zjonizowanej materii, oddziałującej z polem magnetycznym Jowisza. Sonda Galileo wykryła pole magnetyczne Io. W mitologii Io była panną zakochaną w Zeusie (Jowiszu), zamienioną w jałówkę w celu ukrycia jej przed zazdrosną Herą.