31. 05. 1912 - 10. 04. 1997
Urodzony w Getyndze (syn Karla S.) i tam wykształcony. Niemcy opuszcza w 1936 r. najpierw udaje się do Oslo, następnie do Uniwersytetu Harvarda i Uniwersytetu Columbia. W czasie II Wojny Światowej służy w armii amerykańskiej. Po wojnie, od 1947 r. w Obserwatorium Uniwersytetu w Princeton, gdzie przyczynia się znacznie do rozkwitu zarówno obserwacyjnej, jak i teoretycznej astrofizyki w tym ośrodku.
Martin S. znany był przede wszystkim ze swych pionierskich badań teoretycznych dotyczących struktury wewnętrznej i ewolucji gwiazd oraz struktury Galaktyki. Jego monografia Struktura i ewolucja gwiazd wydana w 1958 r. stała się podstawowym podręcznikiem teorii budowy wewnętrznej gwiazd dla wielu pokoleń astronomów na całym świecie. Był pionierem astrofizyki w ultrafioletowej dziedzinie widma: w latach 50. i 60. obserwował powierzchnie Słońca, planet i Centrum Galaktyki "teleskopami kosmicznymi" wznoszonymi ponad najgęstsze warstwy atmosfery przy pomocy balonów "Stratoscop I" i "Stratoscop II". Pierwszy zrozumiał potęgę nowo rozwijających się elektronicznych maszyn liczących i stosował je do swych badań struktury od lat pięćdziesiątych.
Jego imię nosi planetka nr 4463 (Marschwarzschild). Planetka nr 837 Schwarzschilda została nazwana na cześć jego ojca, Karla S.