Pozorne przesunięcia gwiazd na sferze niebieskiej, w zależności od aktualnego kierunku wektora prędkości obserwatora. Aberracja powstaje na skutek sumowania się wektorów prędkości: światła i obserwatora. Na skutek ruchu Ziemi obserwator musi pochylić teleskop o bardzo niewielki kąt w kierunku ruchu, aby gwiazda znalazła się w centrum pola widzenia. W przypadku ruchu obrotowego mamy do czynienia z aberracją dzienną, a dla ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca - z aberracją roczną.
Aberracja światła została odkryta przez Jamesa Bradleya na podstawie obserwacji gwiazdy Gamma Draconis zaczętych w 1725 r. Prawidłowe wytłumaczenie zjawiska Bradley podał w 1728 r.